(73): اگر بعضى از ورثه ميت، اقرار كنند كه بر ذمه ميت، حجة الاسلام هست، و ساير ورثه منكر شوند، اقرار كننده بايد سهم الارث خود را صرف حج نمايد. و اگر هزينه حج بيشتر از سهم الارث او بود، واجب نيست بقيه هزينه را، از مال شخصى خود بپردازد. ولى اگر متبرعى مقدار زائد را پرداخت، يا ثلث مال ميت كافى بود، بايد حج را بجا آورد.
(74): چنانچه كسى تبرعا از طرف ميتى كه حجة الاسلام بر ذمه اش مىباشد، حج نمايد، ديگر بر ورثه واجب نيست برايش نايب بگيرند. بلكه مقدار هزينه حج نيز، به ورثه منتقل مىشود. و اگر ميت وصيت كرده، از ثلث او حج بجا آورند، و كسى تبرعا انجام داد، مقدار هزينه حج در امور خيريه مصرف شود.
(75): شخصى كه حجة الاسلام بر ذمه اش بوده و وصيت كرده از وطنش نايب بگيرند، واجب است از آن نايب گرفته شود، ولى زيادتر از اجرت ميقات از ثلث خارج مىشود، نه از اصل تركه.
و چنانچه در وصيت تصريح نكند به نايب گرفتن از وطن، بنابر احتياط واجب بايد از وطن نايب بگيرند. مگر اين كه قرينه اى باشد كه مراد ميت نايب گرفتن از ميقات است، در اين صورت نايب گرفتن از ميقات كفايت مىكند.