(272): طواف كردن با بدن يا لباسى كه در آن خون و خونابه زخم يا دمل هست اگر اجتناب از آن دشوار باشد، مانعى ندارد. و بر طرف كردنش لازم نيست و بنابر احتياط واجب براى طواف نايب نيز بگيرد. همچنين از به همراه داشتن چيز نجس در هنگام طواف بايد خوددارى كند، بنابر احتياط لازم.
(273): چنانچه نجس بودن بدن يا لباس خود را نمىدانسته و پس از انجام طواف فهميده، طوافش صحيح است و نيازى به اعاده نيست. و هم چنين است نماز طواف.
(274): هر گاه نجاست بدن يا لباس خود را فراموش نموده و طواف كرد و بعد از طواف يادش آمد، بنابر احتياط واجب بايد طواف را اعاده كند. و چنانچه بعد از نماز طواف يادش بيايد كه بدن يا لباسش نجس بوده بايد نماز طواف را اعاده كند.
(275): هر گاه نجس بودن بدن يا لباس خود را نمىدانست و در ميان طواف فهميد نجس است، يا اين كه بدن و لباسش پاك بود ولى قبل از پايان طواف نجس شد، اگر جامه پاكى دارد همانجا لباس نجس را كنده و با جامه پاك طواف را تمام كند، و گر نه در صورت امكان بدون رها كردن طواف بدن و لباسش را تطهير كند و طواف را ادامه دهد. و چنانچه لباس پاك همراه ندارد و
