احكام روزه مسافر (1355) مسافر نمىتواند در سفر روزه بگيرد، مگر اين كه روزه گرفتن در سفر را نذر كرده باشد، كه در اين صورت روزه گرفتن صحيح است، و بنابر احتياط واجب روزه مستحبى را در سفر به نيت رجاء بايد گرفت، مگر در مدينه مشرفه كه بنا بر روايت، مسافر مىتواند براى بر آورده شدن حاجت سه روز روزه بگيرد.
(1356) مسافرى كه نماز چهار ركعتى او شكسته است، نمىتواند در سفر روزه بگيرد، ولى مسافرى كه نماز او تمام، يعنى چهار ركعتى است بايد در حال سفر هم روزه اش را بگيرد، و تفصيل مسائل در نماز مسافر گذشت.
(1357) اگر مسافر قبل از ظهر به سفر رود روزه اش باطل مىشود، چه از شب نيت مسافرت داشته باشد يا نه، ولى احتياط مستحب اين است كه اگر از شب قبل تصميم مسافرت نداشته، مسافرت نكند.
(1358) اگر مسافر بعد از ظهر از مسافرت برگردد و ظهر آن روز در جايى كه نماز تمام است نباشد، روزه ‌آن روز باطل است، ولى اگر قبل از ظهر برگردد، در صورتى كه افطار نكرده باشد، روزه آن روز بر او واجب مىشود، بنابر اين بايد نيت روزه بكند و روزه اش هم صحيح است.
(1359) اگر فراموش كند كه مسافر است، يا فراموش كند كه روزه ‌مسافر باطل است و در سفر روزه بگيرد، روزه اش باطل است.
(1360) اگر مسافر نداند كه روزه در سفر صحيح نيست و روزه بگيرد روزه اش صحيح است.