مىرود به شرطى كه مال معتد به باشد.
سوم - شبانهائى كه احتياج دارد حيوانات آنها به چرانيدن در شب.
چهارم - كسانى كه متكفل آب دادن به حجاج هستند در مكه.
پنجم - كسانى كه شب را در مكه بيدار باشند و به عبادت مشغول باشند تا صبح و كار ديگر جز آن نكنند مگر كارهاى ضرورى از قبيل خوردن و آشاميدن به قدر احتياج و تجديد وضوء.
مسأله 4 - كسى كه در احرام عمره تمتع از صيد و زن اجتناب نكرده بايد شب سيزدهم بماند، و اين حكم اختصاص به احرام حج ندارد.
مسأله 5 - مقدار شب كه واجب است در اين سه شب بيتوته كرد از اول شب است تا نصف آن، پس كسى كه از غروب بيتوته كرد در منى تا نيمه شب مانع ندارد بعد از آن بيرون برود، و احتياط مستحب آنست كه پيش از طلوع صبح وارد مكه نشود.
مسأله 6 - كسى كه در اول شب بى عذر در منى نبود احتياط واجب آنست كه قبل از نيمه شب برگردد و تا صبح بماند.
مسأله 7 - نيمه شب را بايد از اول غروب تا طلوع آفتاب حساب كنند بنابر احتياط واجب، و احتياط آنست كه از مغرب شرعى حساب كنند.
مسأله 8 - بيتوته در منى از عبادات است بايد با نيت خالص براى اطاعت خداوند بجا آورد.
مسأله 9 - جائز نيست در غير مكه مشغول عبادت شود و به منى نرود، حتى در بين راه منى و مكه به احتياط واجب.
مسأله 10 - كسى كه ترك كند بيتوته به منى را در شبى كه واجب است بماند براى هر شبى يك گوسفند بايد قربانى كند.
مسأله 11 - فرقى نيست در واجب بودن قربانى بين آن كه از روى علم و عمد باشد يا از روى نسيان باشد يا از روى ندانستن مسأله.
مسأله 12 - كسانى كه در مكه تا صبح به عبادت مشغول بودند و نيامده اند به منى قربانى بر آنها واجب نيست.