و در اينجا چند مسأله است:
مسأله 1 - اگر غير از خصى يافت نشود بعيد نيست كفايت ذبح خصى، گرچه احتياط در جمع بين آن و سالم در ماه ذى الحجه همان سال، و اگر نشد سال ديگر، يا جمع بين ناقص و روزه.
مسأله 2 - گاوميش در ذبح واجب، كافى است لكن گفته‌اند كراهت دارد.
مسأله 3 - اگر حيوان، شاخ خارجش شكسته يا بريده باشد اشكال ندارد، و شاخ خارج، شاخ سخت سياهى است كه به منزله غلاف است از براى شاخ داخل كه آن شاخ سفيد است.
مسأله 4 - شكاف داشتن گوش و سوراخ بودن آن مانع ندارد، و احتياط آن است كه چنين نباشد.
مسأله 5 - بايد ذبح را بعد از رمى جمره عقبه بكند به احتياط واجب.
مسأله 6 - يك گوسفند، كمتر چيزى است كه كافى است براى ذبح، لكن هر چه بيشتر ذبح كند افضل است و در روايت است كه رسول خدا صلى الله عليه وآله صد شتر همراه آوردند، سى و چهار تاى آنها را براى حضرت أمير المؤمنين (ع) نحر كردند و شصت و شش تاى آنها را براى خودشان.
مسأله 7 - اگر هدى يافت نشود قيمت آن را پيش شخصى امينى بگذارد كه در بقيه ذى الحجه بگيرد و در منى ذبح كند، و اگر در اين سال ممكن نشود سال بعد اين كار را بكند.
مسأله 8 - اگر هدى ناقص يافت شود (از غير جهت خصى بودن كه گذشت) احتياط واجب آن است كه آن را ذبح كند و يك هدى تام هم در بقيه ذى الحجه، و اگر نشد در سال آينده ذبح كند، و احتياط بهتر آن است كه جمع كند بين هدى ناقص و هدى تام به طورى كه گفته شد و روزه به نحوى كه ذكر شد.
مسأله 9 - احتياط واجب آنست كه ذبح هدى را از روز عيد تأخير نيندازد.
مسأله 10 - اگر بواسطه عذرى مثل فراموشى يا غير آن ذبح را در روز عيد نكرد احتياط واجب آن است كه در ايام " تشريق " ذبح كند، و اگر نشد در بقيه ماه