مسأله 8 - اگر از روى عمد و علم، وقوف ركنى را ترك كند يعنى در هيچ جزء از بعد از ظهر تا مغرب در عرفات نباشد حجش باطل است، و كفايت نمىكند براى او وقوف در شب عيد كه وقوف اضطرارى است.
مسأله 9 - اگر كسى عمدا پيش از غروب شرعى از عرفات كوچ كند و از حدود عرفات بيرون رود و پس از آن نادم شود و بر گردد و تا غروب توقف كند چيزى بر او نيست بنابر اقوى، لكن احتياط در كفاره است به يك شتر، و هم چنين اگر بدون آن كه پشيمان شود از كار خود، براى حاجتى برگردد لكن بعد از رسيدن با قصد قربت توقف كند چيزى بر او نيست.
مسأله 10 - اگر در فرض سابق مراجعت نكرد كفاره آن يك شتر است كه بايد در راه خدا قربانى كند هر جا بخواهد، و احتياط مستحب آن است كه در مكه قربانى كند، و اگر متمكن از قربانى نباشد هيجده روز روزه بگيرد، و احتياط مستحب آن است كه پشت سر هم روزه بگيرد.
مسأله 11 - اگر سهوا كوچ كرد و بيرون رفت پس اگر يادش آمد بايد مراجعت كند، و اگر مراجعت نكرد گناهكار است، لكن كفاره ندارد بنابر اقوى گرچه احوط است، و اگر يادش نيامد چيزى بر او نيست.
مسأله 12 - اگر كسى از روى ندانستن مسأله، آنچه ذكر شد بكند حكم او حكم كسى است كه سهوا كرده است.
مسأله 13 - اگر كسى بواسطه عذرى مثل فراموشى و تنگى وقت و مثل آن، از ظهر نهم تا غروب شرعى در عرفات نباشد و هيچ جزئى از زمان را درك نكند كافى است كه مقدارى از شب عيد را هر چند اندك باشد در عرفات باشد، و اين زمان را وقت اضطرارى عرفه مىگويند.
مسأله 14 - اگر كسى كه بواسطه عذر، روز نهم را وقوف نكرده و شب دهم را عمدا و بىعذر در عرفات وقوف نكند ظاهرا حج او باطل مىشود اگر چه درك كند وقوف به مشعر را مسأله 15 - اگر كسى بواسطه فراموشى يا غفلت يا عذر ديگر ترك كند وقوف