وحشت زده و ترسان و خوار است، خود و خانواده، دارايى، فرزندان و هر كس را كه نگهداريش با من است مى سپارم ". در ميان بالى از بالهاى جبرييل در بر گرفته و خود و خانواده و داراييش حفظ مى شود.
- دعايى است كه در پى هر نماز خوانده مى شود، پس اگر بيمارى و رنج و دردى دارى، هرگاه نمازت را به پايان بردى، هفت بار با دست، سجده گاهت را مسح كن و اين دعا را بخوان و دستت را بر جاى درد بكش و بگو: " اى كسى كه زمين را بر آب و هوا را با آسمان نگه داشت و براى خود زيباترين نامها را انتخاب كرد، بر محمد و خاندانش درود فرست و براى من اين گونه و آن گونه كن و اين و آن را روزيم ده و از فلان و به همان سلامتى ام بخش.
- خطاب به كسى كه گفت: فدايت شوم، پيروان تو مى گويند: همانا ايمان دو گونه است: ماندگار و نماندنى. پس چيزى به من بياموز كه اگر آن را بگويم، ايمانم كامل شود، - فرمود: در پى هر نماز واجب بگو: خشنودم به اينكه، خداوند، پروردگارم، محمد، پيامبر، اسلام، دين، قرآن، كتاب، كعبه، قبله وعلى ولى و امامم باشد. و به امامت حسن و حسين و امامان (صلوات الله عليهم) خشنودم. پس آنان را نيز از من خشنود كن كه تو بر هر كار توانايى.
- على بن مهزيار: محمد بن ابراهيم به ابوالحسن (عليه السلام) (1) نوشت: اى سرور من، اگر صلاح مى بينى، دعايى به من بياموز كه اگر در پى نمازهايم بخوانم خداوند براى من نيكى دنيا و آخرت را گرد آورد. پس امام (عليه السلام) نوشت: مى گويى: از بدى دنيا و آخرت و بدى همه دردها، به روى كريمانه ات و عزت زوال ناپذيرت، پناه مى برم.