خداوند دستور داده است كه بجز او را نپرستيد به پدر و مادر نيكى كنيد. در مورد (قدر) نيز وارد شده است كه مى فرمايد: (قد جعل الله لكل شئ قدرا). (1) يعنى: (خداوند براى هر چيز (از تكاليف و وظايف) قدر و اندازه اى قرار داده است)، (البته اين يكى از تفاسير آيه است و طبق تفسير ديگرى (قدر) در اين آيه، به معناى قدر تكوينى است).
آيا ايمان و اعتقاد به اين واقعيت كه هر كار انسان، بايد طبق دستور و فرمان بوده باشد و حتى مقدار، كيفيت و اندازه گيرى آن نيز مطابق برنامه انجام گيرد، مى تواند جنبه تخدير كننده داشته باشد و يا بالعكس؟ يك جمعيت پيشرو و پيروز، جمعيتى است كه در تمام شئون خود (قضاء و قدر) را به اين معنا رعايت كند، يعنى همواره پيرو برنامه، دستور و فرمان بوده باشد كه با توجه به احكام عقليه و منابع روايى، اعتقاد به قضاء و قدر به اين معنا، تأثير بسيار مثبتى در پيشرفت زندگى انسانها دارد.
ب: قضاء و قدر علمى و عينى از جمله تقسيماتى كه در باب (قضاء و قدر) مطرح مى شود، تقسيم به (قضاء و قدر عينى و علمى) است.
قضاء و قدر علمى بر مبناى علم خداوند، به چند و چون و حد و اندازه اشياء و نيز حتميت و قطعيت وجود آنها از راه مقدمات، اسباب و شرايط خاصه آنهاست، و قضاء و قدر عينى به معناى انتساب حد و اندازه و نيز ضرورت و حتميت وجود عينى اشياء به خداوند است.
استاد مطهرى مى فرمايد: (بديهى است علم الهى (خواه علم در مرتبه ذات و خواه علم در مرتبه فعل) از آن جهت، (قضاء) الهى ناميده مى شود كه مؤثر در
