شود و نشناسند او را و به احتمال آنكه لعل آن بزرگوار ناظر به حال ايشان باشد ممنوع مىشوند از ارتكاب كثيرى از قبايح اعمال و شنايع افعال و هم چنين در عصر هر روز ملائكه حفظ اعمال عباد كه صعود به عالم ملكوت مىنمايند مأمورند كه ابتدا صحايف اعمال عباد را به امام عصر (عجل الله تعالى فرجه) عرضه بدارند تا آنكه آن بزرگوار بعد از اطلاع به اعمال ايشان آنچه از اعمال ناشايستى كه قابل اصلاح است يا به استغفار يا به شفاعت در نزد پروردگار از براى شيعيان خود اصلاح نمايد و بعد از آنكه ملائكه با آن صحايف به آسمان عروج نمايند اگر چه بعد از آن هم به رسول خدا (صلى الله عليه وآله) و ائمه هدى نيز عرضه داشته مىشود چنان كه اخبار ديگر به اين معنى وارد شده در تفسير قوله تعالى:
" و قل اعملوا فسيرى الله عملكم ورسوله والمؤمنون " (12) به آنكه مراد به " مومنون " ائمه هدى (سلام الله عليهم) هستند پس تمام عالم امكان هر يك به قدر استعداد و قابليت خود از وجود مقدس امام عصر (عجل الله تعالى فرجه) در زمان غيبت آن بزرگوار منتفع مىشوند و لكن ديده خصم اعور بلكه اعمى است:
" و من كان في هذه اعمى فهو في الاخرة اعمى وأضل سبيلا " (13) شبهه چهارم:
شبهه رابعه آنكه طول غيبت و دوام استمرار آن به قسمى كه سبب شود از براى انكار وجود او و نفى ولادت او عارى از حكمت است چرا او نيز مانند آباء طاهرين خود در ميان خلق ظاهر نشد كه داعى به سوى نفس خود نباشد تا آنكه ممكن نشود از براى احدى انكار وجود او.
جواب:
جواب از اين شبهه وجوهى است:
