استاد اين را كه گفت به سوى حرم حركت كرد. من نيز با درسى كه از استاد فرا گرفته بودم وارد حرم مطهر شدم.
دوست عزيز ما ادامه مى داد و بر گفتهء خود از صميم قلب عقيده داشت كه: آن روز طبق نسخهء طبيب معالج و ماهرم رفتار كردم و روش درمان او را مو به مو به اجراء گذاشتم... بر اثر همين عمل و با اجراى همان نسخهء واحده، درد مزمن و چندين ساله و عذاب آورم معالجه شد، و من با استفاده از مهر و علاقه مادر و فرزندى زهرا (عليه السلام) و امام رضا (عليه السلام) شفا و نجات يافتم و از آن زمان به بعد، خاطره ء لذت بخش آن شفاى عاجل براى هميشه در قلب و خاطرم باقى مانده است ".
تاكنون هزاران هزار نفر، با قلبى دردمند وارد حرم مطهر امام رضا (عليه السلام) شده، و چارهء مشكل و علاج درد و حاجت زندگى خود را، توسط آن حضرت از خداوند متعال استدعا كرده و به خواست خود نيز رسيده اند. و اكنون به جرأت مى توان گفت كه شايد بيشتر آن افراد كسانى بوده اند كه از همين روش استفاده كرده و حضرت را به مادر محبوبش سوگند داده اند.
امام جواد (عليه السلام) و ياد مادر امام جواد (عليه السلام)، فرزند برومند پدرى بزرگوار چون امام رضا (عليه السلام) است و در مكتب تربيتى او پرورش يافته، و طبيعى است كه عشق و علاقه به مادر عزيز را نيز از چنان پدرى آموخته و به ارث برده باشد. آرى شور شفيقانه و مهر خالصانهء امام جواد (عليه السلام) نسبت به مادرش نيز، همواره شعله‌هاى سركش داشته و ورد زبانها بوده است.
در بيان اين شور و عشق و گرماى مهر و عاطفت، گرچه سخن بسيار گفته شده، اما براى نمونه كافى است به حديث كوتاهى كه صاحب سفينهء البحار نقل كرده است توجه و اكتفاء كنيم. در آن حديث آمده است:
" امام جواد هر روز، موقع زوال روشنايى آفتاب، به مسجد نبى اكرم (صلى الله عليه وآله) در مدينه مى آمد و صلوات و درود بر پيامبر اسلام مى فرستاد و مشام جان خويش را از ياد جد برزگوارش معطر مى ساخت.
سپس به سراغ خانهء مادرش فاطمه زهرا (عليه السلام) كه در همان نزديكى قبر پيامبر (صلى الله عليه وآله) است مى رفت. با سرى پرشور و قلبى پر تپش، و در نهايت ادب و احترام، ابتدا كفش ها را
