كثرت افراد مذكر در آن جمع محدود مى باشد كه على، حسن و حسين بوده اند.
3. مودت خويشاوندان خداوند متعال، در قرآن كريم خطاب به رسول بزرگوارش مى فرمايد: " اى پيامبر، بگو كه در برابر زحمات و مشقات رسالت خداوند و ابلاغ وتبليغ آئين الهى، هيچگونه مزد و پاداشى غير از دوستى ومودت خويشاوندان خود نمى خواهم ". (1) بايد توجه داشت كه دوستى ومودت خويشاوندان، در مورد رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) با آنچه كه در زندگى افراد عادى مطرح است، تفاوت بسيارى دارد. زيرا اين دوستى و مودتى كه مورد نظر مقام شامخ رسالت است و خداوند تبارك و تعالى در قرآن كريم بيان فرموده است، نه يك دوستى ومودت ساده و خشك و خالى، بلكه در واقع همان تداوم برنامهء رسالت الهى است. بنابراين، چنين دوستى و مودت پرشكوهى، از آن نظر مورد درخواست رسول خدا قرار گرفته - و حتى به عنوان تنها اجر و پاداش آنهمه مشكلات و مصائب ناشى از ابلاغ دين و رسالت الهى به شمار آمده است - كه آن خويشاوندان، در سطح بالايى از مقام و منزلت و ارزش قرار دارند، و دوستى ومودت آن خويشاوندان، به تحمل هر رنج و بلايى مىارزد. بلى، آن خويشاوندانى كه دوستى ومودت شان در چنين حدى از اهميت و ارزش قرار دارد، افراد برجسته و ذيصلاحى هستند كه مى توانند راه و پيام رسالت را دنبال كنند و جامعهء بشرى را به همان مقصدى كه رسول خدا (صلى الله عليه وآله) داشته است، رهنمون گردند.
اكنون اين مسأله قابل بحث و بررسى است كه آيا اين ارزش و صلاحيت و شايستگى، در كدام يك از خويشاوندان و نزديكان وجود دارد؟ آيا هر كسى كه به خاندان پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) وابسته و منتسب گرديد، ولو در هر شرايطى و صاحب هر خصوصيت و خصلتى كه باشد، مى تواند مشمول اين بيانات الهى و آسمانى قرار گيرد، و در رديف همان خويشاوندانى كه خداوند از آنها ياد كرده است به شمار آيد، و دوستى و مودتش براى رسول خدا مهم و با ارزش تلقى گردد؟ يا آن كه در اينجا، فقط آن عده ء معدود و برگزيده‌اى مورد نظر هستند كه علاوه بر انتساب به خاندان رسول خدا، با جان و دل و از