و تقدس خود و نيز به ارزش و عزتى كه در پيشگاه خداوند متعال دارند، پى ببرند؟
البته براى آن بزرگواران همان يك بار كافى بود. لذا مى توان گفت كه شايد در طول اين مدت، رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) از تكرار اين عمل هدفى بسيار و الا داشته است. بدين معنا كه مى خواسته از طريق عامل تكرار، به گوش همگان برساند كه تنها ساكنان اين خانهء كوچك و محقر، مصداق بارز اهل بيت، و همان كسانى هستند كه خداوند، پاكى و پاكيزگى شان را اراده فرموده است. اينان هدف آيهء آسمانى و كلام الهى بوده، و همان كسانى هستند كه مشمول عنايت خاص الهى قرار گرفته اند و پاكى و طهارت شان، و دورى هميشگى شان از هرگونه بدى و پليدى، در درگاه خداوند متعال تضمين شده است.
آرى، چه بسا كه انگيزه ء پيامبر در مورد تكرار چندين ماههء اين عمل و بيان همان كلمات مقدس، چيزى جز اين نبوده است كه به همگان برساند و بفهماند كه نزديك ترين افراد به پيامبر اسلام و محبوب ترين اشخاص در پيشگاه خداوند، زيبنده ترين كسان در ادامهء راه رسول خدا وآئين اسلام كسانى هستند كه خداوند در قرآن كريم از آنان به " اهل بيت " تعبير فرموده است، و اهل بيت نيز همين كسانى هستند كه رسول خدا (صلى الله عليه وآله)، هر روز شخصا آنها را مخاطب قرار مى دهد و پيام آسمانى خداوند را با آنان در ميان مى گذارد، تا عظمت و ارزش اين بشارت، بيش از پيش براى سايرين نيز معلوم گردد تا مشمولين عنايات و الطاف خاص خداوندى را هرچه بهتر و بيشتر بشناسند و به حقانيت آنها با وضوح بيشترى پى ببرند.
ضمير جمع مذكر چرا؟
در اينجا نكته اى هم بايد ذكر شود. و آن اينكه بيان ضمير جمع " عنكم " و " يطهركم "، به جاى " عنكن " و " يطهركن " كه در زبان عرب مخصوص بانوان است، اختصاص اين آيه را به خانواده ء فاطمه و على (عليه السلام) تأكيد مى كند و نشان مى دهد كه آيهء مورد بحث در مورد خاندان رسالت اعم از فاطمه و على و حسن و حسين (عليهم السلام) نازل شده است، نه در باره ء همسران رسول خدا (صلى الله عليه وآله) يا بانوان ديگر. چه، در آن صورت لازم بود كه " ضمير " در اين آيه، به صورت ديگرى غير از اين كه هست، آورده شود و ضمير جمع مذكر مشعر بر
