اسلام بروز كرد لقب " حيدر كرار " بيش از هر جنگ ديگرى با ماهيت راستين وجودى اش تطابق و تجلى نمود، خطاب به " مرحب "، پهلوان نامدار قلعه‌هاى يهود، مى گويد:
أنا الذي سمتني امي حيدرة ضرغام آجام وليث قسورة (1) آرى، ولادت اين حيدر كرار و اين شير صحنه‌هاى اجتماعى و انسانى، افتخار است خاندان بنى هاشم را. كه مفخر عالميان، آخرين پيامبر خداوند منان، از آن برخاسته و نور به عالم وآدم بخشيده بود، تكميل كرد. چرا كه از يكسو، ولادت او در خانهء كعبه، در حريم كبرياى الهى، افتخارى بود كه تا آن روز براى هيچكس و در هيچ موقعيت و شرايطى عملى نشده بود و پس از آن نيز، چشم روزگار هرگز مانندش را نديده و از سوى ديگر، در تمام عمر باشكوه سراسر عشق و ايمان، در دفاع از حريم همان كعبه اى كه زادگاه وى و پيوند گاهش با خداى حى توانا بود، و نيز در راه سربلندى آرمان مقدس خويش و در مسير هدف صاحب كعبه زيست، و باز از ديگر سو، سرانجام در محراب مقدس خانهء خدا، روى به سوى حرم كعبه، در راه صاحب و معبود كعبه، به فيض شهادت و به لقاء الله شتافت، از نور بر آمد و به سوى نور روان شد.
اين، تصويرى هر چند كوتاه و بسيار نارسا، از ولادت با سعادت امام راستين، بود كه ما آن را مرحلهء نخست، از زندگى سراسر شكوه و عظمت امام نخست ناميديم.
اينك، به تصوير كوتاه ديگرى از مرحلهء دوم مى پردازيم، كه گفتيم، با مرحلهء اول، پيوندى ناگسستنى و انكار ناپذير دارد، مرحله گذران دوران كودكى و نوجوانى و بالندگى، در خانهء رسول خدا.
رشد و نما در مكتب پر فروغ الهى فرزند ابى طالب، دوران كودكى را در خانهء پدر مىگذرانيد و در سايهء عطوفت و نوازش مادر، و مهر و بزرگوارى پدر، دوران رشد و نماى خود را پشت سر مى گذاشت. در آن سالها، او نيز با ديگر برادران عزيزش: طالب، جعفر و عقيل، در يك خانه، زير يك سقف