از اين رو پيامبر اسلام به منظور ايجاد وحدت در ميان مسلمانان مهاجرين و انصار از يك طرف ميان آنان پيمان برادرى برقرار ساخت و اين امر هشت ماه بعد از هجرت بود و فرمود: " تأخوا في الله أخوين أخوين ": " در راه خدا دو نفر، دو نفر، باهم برادر باشيد ".
سپس دست حضرت على بن ابى طالب را گرفت و گفت " هذا أخى " اين است برادر من.
آنان بر اساس اين برادرى مى توانستند از همديگر ارث ببرند و اين حكم تا نزول آيهء " اولو الارحام بعضهم اولى ببعض " بعد از جنگ بدر منسوخ گرديد. و از طرف ديگر با بستن يك قرارداد سياسى و اجتماعى ميان آنان يك نوع اتحاد سياسى و اجتماعى را پى ريزى نمود.
پيمان عدم تجاوز پيامبر خدا بس از ايجاد وحدت بين مسلمانان، پيمانى هم با يهوديان اوس وخزرج منعقد ساخت و اين پيمان را يهوديان دو قبيلهء اوس وخزرج نيز امضا كردند و پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) آيين و ثروت آنها را تحت شرايطى محترم شمرد. متن كامل اين پيمان كه يك سند زندهء تاريخى است در كتابهاى سيره و تاريخ آمده است و شامل 37 ماده مى باشد كه عمدتا دفاعى و حراستى بوده است: اين پيمان را با اين جمله ختم نمودند " و ان الله جار لمن بر واتقى و محمد رسول الله... " يعنى خدا پناه دهندهء نيكوكاران و پرهيزكاران است و محمد نيز پيامبر خدا ". (1) اين قرارداد سياسى و قانون اساسى آن روز اسلام نمونهء كاملى از روح آزادى عقيده و رفاه اجتماعى، لزوم همكارى در امور همگانى در اسلام است بالاتر از همه، حدود و اختيارات رهبر و مسئوليت عموم امضاء كنندگان را روشن كرده است. به موجب اين قرارداد اگر چه يهوديان " بنى قريظه " و " بنى نضير " و " بنى قنيقاع " شركت نكردند و فقط يهوديان خزرج واوس طرف معامله بودند، ولى بعدها همين افراد با رهبر مسلمانان